Journalism

Rose त्या मातेला द्या जी जन्म देऊन आयुष्यभर  सांभाळते. Rose त्या बहिणीला द्या जी आपल्यावर नेहमी माया करते. Rose त्या भावाला द्या जो  सतत पाठीशी उभा राहतो. Rose त्या बापाला द्या जो स्वतः पेक्षा जास्त प्रेम आपल्या मुलांवर करतो. Rose गुरूला पण द्या जो आपल्याला आयुष्य जगण्याचा मंत्र देऊन जातो. Rose त्या मित्राला द्या जो आपल्या सुखदुःखात साथ देतो. Roseत्या मैत्रिणीला द्या जी तुमची कदर करते ,जी तुमच्यावर निस्वार्थ प्रेम करते. Rose फक्त प्रियसीलाच द्यावं असं काही ठरलेलं नसतं. तुम्ही कोणालाही देऊ शकता ज्यावर तुम्ही प्रेम  करता

शाळेत असताना प्रेम काय असतं माहीतच नव्हत        .......   म्हणून माझं प्रेम करायचं  राहूनच गेलं . सहावीपासून  मुलींच्या हॉस्टेलला असल्यामुळे  कधी मुलांशी संपर्क आलाच नाही .          .......म्हणून माझं  प्रेम  करायचं राहूनच गेलं. दहावीत असताना वाटायचं चांगल्या गुणांनी पास व्हायचंय म्हणून फक्त अभ्यास आणि अभ्यासचं करायचे         .......  म्हणून माझं प्रेम करायचं राहूनच गेलं आता कुठं प्रेम काय असतं कळायला लागलं होतं पण काय करणार बारावी हा आयुष्याचा टर्निंग पॉईंट असतो म्हणून अकरावीच्या दिवाळीतच क्लास लावले नि बारावीचा अभ्यास सुरू केला          .......  म्हणून माझं प्रेम  करायचं राहूनच गेलं. नंतर शहरात गेले वाटलं होतं प्रेम करावे म्हणून पण प्रेमात पडलेल्या लोकांचे भांडणे पाहून नको वाटायला लागले प्रेम         .......   म्हणून माझं  प्रेम  करायचं राहूनच गेलं आपण कुणावर तरी प्रेम केलं तर  या समाजातील लोक आपल्या आईवडिलांना सुखानं जगू  देतील का त्यांच्या इज्जतीचा विचार केला          .......  म्हणून माझं प्रेम करायचं राहूनच गेलं

दगड गोट्या चिंचोक्याचा खेळ खेळलेला . खेळ नव्हे तो शिकवणी निराळी  अ आ इ, A B C D,उजळणी  मजेशीर पाठ करून घेणारे , शिक्षणाची गोडी लावली तुम्ही. खुप विद्यार्थी घडवलेत तुम्ही , घडवत आहात. ज्यात मी स्वतः ला नशीबवान समजते आईवडिलांनंतर पहिले गुरू लाभलात मला . ओढ मनाला होती भेटण्याची  कधी भेटेल झालं होतं ज्यांनी मला पहिल्यांदा  अक्षरओळख करून दिली त्या गुरूला . 25 नोव्हेंबर सुवर्णदिन आपल्या भेटीचा . काही क्षण हे स्वप्न  तर नव्हे असं वाटलं  भेटले नि मन तृप्त झालं .           

बाप नेहमी  मुलांचं विचार करतो आपले मुलं काय केल्याने सुखी होईल हेच तो बघत असतो बाप लेकाच्या नात्यात रुसवा नसावा  नेहमी नात्यात गोडवा असावा बाप लेकाच नात हे मैत्रीसारखं असावं बाप रुसला ते लेकाने मनवावे, लेक रुसला तर बापाने मनवावे बापाच्या प्रत्येक कामात लेकाने मदत करावी किती रे दिवस राहिलेत त्या बापाचे पिकलं पान कधीतरी सुकणारच  आहे तोपर्यंत मित्रासारखं जप त्याला तुझ्याच्या सुख नाही देणं झालं तरी चालेल पण निदान दुखवू तरी नको त्या बापाला

शेत बहरलं होतं  मन आनंदी झालं होतं  भाववाढ नाही म्हणून  मन कुठेतरी खचत होतं कधी निसर्ग साथ देत नाही तर कधी भाव वाढ होत नाही जगावं तर शेतकऱ्यांनी जगावं  तरी कसं तेच कळत नाही दुष्काळ झाला की  सरकार जाहीर करतं  शेतकऱ्याला इतकी इतकी  नुकसान भरपाई पण ती शेतकऱ्यांपर्यंत पोहोचते कधी शेतकरी आत्महत्या करतो तरी का हा प्रश्न सगळ्यांना पडतो, तो किती संकटाना सामोरे जातो  हे फक्त एक शेतकरीच समजून घेऊ शकतो.